سیمای بالینی طرحواره معیار های سخت گیرانه

بیمارانی که این طرح واره را دارند، خودشان را افرادی تلاشگر و بی نقص گرا جلوه می دهند. آنها معتقدند که باید برای رسیدن به معیارهای بلندپروازانه، مدام تلاش کنند. این معیارها درون سازی شده اند، بنابراین برخلاف طرح واره‌ی پذیرش جویی / جلب توجه، بیمارانی که طرح واره‌ی معیارهای سرسختانه دارند، انتظارات و رفتارهای خود را براساس واکنشهای دیگران تغییر نمی دهند. چنین بیمارانی برای رسیدن به معیارها تلاش می کنند چون باید این کار را انجام دهند، نه به این دلیل که خواهان توجه دیگران هستند. حتی اگر کسی هم متوجه کارهای آنان نباشد، با این حال، اغلب این بیماران، روند رسیدن به معیارها را ادامه میدهند. بیمارانی که هر دو طرح واره را دارند، اغلب هم به دنبال رسیدن به معیارهای بلندپروازانه هستند و هم به دنبال کسب توجه بیرونی. طرح واره های معیارهای سرسختانه، پذیرش جویی / جلب توجه و استحقاق به راحتی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته قابل مشاهده اند (اگر چه این طرح واره ها، جبران افراطی طرح واره های محرومیت هیجانی و نقص هستند).

تحت فشار بودن، شایعترین هیجانی است که این بیماران تجربه می کنند. تحت فشار بودن، تمامی ندارد و از آن جا که بی نقص بودن غیرممکن است، فرد باید همیشه تلاش بیشتری انجام دهد. زیربنای همه‌ی این کارها، اضطراب شدیدی است که بیماران در خصوص شکست کارها احساس می کنند – و شکست از نظر آن ها یعنی به جای رسیدن به 100 درصد معیارها، رسیدن به ۹۵ درصد معیارها. یکی دیگر از احساسات شایع این بیماران، عیب جویی افراطی از خودشان و دیگران است. بیشتر این بیماران احساس می کنند که زمان به سرعت میگذرد، کارهای آنها زیاد است، اما وقت کمی دارند. نتیجه‌ی معمول این حالت، فرسودگی است. معیارهای سرسختانه نه تنها برای خود بیماران، مشکل ساز هستند، بلکه برای کسانی که با این بیماران زندگی می کنند نیز پیامدهای مشکل آفرینی ایجاد می کنند. (یکی از بیمارانی که معیارهای سرسختانه داشت در مورد همسرش گفت: خوب نیست، اصلاً خوب نیست. به درد هیچ کاری نمی خورد.) یکی دیگر از احساسات معمول چنین بیمارانی، تحریک پذیری است. وقتی که نمی توانند به سرعت کار کنند یا کارشان را خوب انجام دهند، تحریک پذیر می شوند. یکی دیگر از احساسات آن ها، رقابت جویی است. اغلب این بیماران در زمره‌ی افراد تیپ A طبقه بندی می شوند که به دلیل داشتن این طرح واره، زیر فشار مزمن زمان هستند. آنها اغلب افرادی متخاصم و رقابت طلب –  جلوه می کنند. اغلب، بیمارانی که طرح واره معیارهای سرسختانه دارند، معتاد به کار هستند، انها برای رسیدن به معیارهای خود در یک حوزه خاص، بی وقفه تلاش می کنند. حوزه ها می تواند متنوع باشد مثل: تحصیل، کار، خانه، عملکرد ورزشی، سلامتی، اخلاق یا پیروی از قوانین و فعالیت های هنری، باتوجه به بی نقص گرایی چنین بیمارانی، آنها اغلب به جزئیات، زیاد توجه می کنند و عملکرد خود را نسبت به هنجار ( کار طبیعی)، کمتر برآورد می کنند. آنها در بسیاری از حوزه های زندگی مثل معیارهای اخلاقی، فرهنگی یا مذهبی، قواعد غیرقابل انعطافی دارند. تفکر آنها تقریباً همیشه حالت همه یا هیچ دارد؛ بیماران معتقدند که یا دقیقاً به معیارهایشان می رسند یا این که کاملاً شکست میخورند. آنها به ندرت از موفقیت لذت می برند، چون از قبل برای کاری که باید خیلی خوب انجام بدهند، به شدت برنامه ریزی میکنند. بیمارانی که این طرح واره را دارند معمولاً دیدگاه شان این است که معیارهایشان بلند پروازانه نیستند، حتی احساسشان این است که این معیارها، طبیعی اند. آنها فقط کاری را انجام می دهند که از ایشان انتظار می رود. برای این که مشخص شود طرح واره آن ها ناسازگار است، باید در کارهای مربوط به طرحواره، نقص های مهمی وجود داشته باشد. این نقص ها می توانند فقدان لذت در زندگی، مشکلات مربوط به سلامتی، احساس ارزشمندی پایین، نارضایتی از روابط صمیمی و شغلی یا ناکارآمدی های دیگری باشند.