الف- در بعضی سازمان ها تعیین اهداف کلی و ماموریت های آینده سازمان بر اساس نظر شخصی و قضاوت فردی مدیر است.

اخذ تصمیم در این سبک بیشتر بر اساس بینش و جنبه اشراق و دریافت های فرد مدیر دارد و قاعده ای خاص بر آن حاکم نیست.

ب- در سبکی دیگر با توجه به استراتژی ها ی وضع شده قبلی وبا ایجاد تغییرات جزئی و اندک تعیین استراتژی های سازمانی انجام می گیرد.

فایده این روش مخاطره بسیار کم آن. و از کاستی های آن این است که سازگاری با شرایط متحول بیرونی به راحتی امکان پذیر نیست.

ت- در سبک سوم که به نام برنامه ریزی استراتژیک یا جامع معروف است،تعیین اهداف بر اساس نظوم و قاعده ای خاص است که بررسی می کنیم: